Nie wiedziałem co się ze mną dzieje, ale zacząłem czytać w myślach Belli. Nie miałem jeszcze pełnego wstępu do jej myśli, ale wszystkie domysły były trafne.
-Ale dlaczego pomyślałeś, że się boję? - znów spytała. Przybliżyła się do mnie. Nadal panował mrok. Nie potrafiłem jej odpowiedzieć, ale nie mogłem też milczeć.
-Bella... - zacząłem. - Gdybyś tylko wiedziała jak mi na Tobie zależy...
-Mi na Tobie też. - znów się przybliżyła.
Mogłem dosięgnąć jej twarzy. Jednak ona była szybsza. Pocałowała mnie a ja zacząłem wypuszczać z siebie płomyki ognia, które zaczęły nas otaczać.
-Kocham Cię. - wyznałem. Usunąłem mrok i pobiegłem. Miałem pełen dostęp do umysłu Belli.
<Bella?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz