Od Belli

Niespodziewana niespodzianka – pomyślałam. 

  Gdy wstałam rano, zobaczyłam przed jaskinią śnieg. Co prawda wcześniej też był śnieg ale teraz napadało porządnie. Musiał już być późny ranek gdyż koło Lasu zauważyłam Blu i Shaniarę, bawiących się śniegiem. Podbiegłam do nich. 

 - No witaj, śpiąca królewno! – Przywitała mnie Shaniara śmiejąc się.

 - Cześć! Mogę się przyłączyć? – spytałam.

 - Ale pytanie, No jasne! – rzekł Blu. 

  I zaczęliśmy się bawić w bijatykę śnieżną. Było super! Tylko, gdzie Mara?

 - A gdzie jest Mara? – spytałam zaniepokojona.

 - Nie martw się lepi bałwana! Postanowiła, że trzeba zrobić ozdoby świąteczne i wymyśliła bałwana przed jaskinią. – powiedziała Shaniara. Kamień spadł mi z serca.

 - To ja polecę po choinkę! – zaśmiałam się.

 - Nie, ja! – zaprotestował Blu.- Nie udźwigniesz!

 - No dobra, niech będzie. – zgodziłam się.

  Gdy Blu poszedł do Lasu po drzewko, ja z Shaniarą poszłyśmy do Mary.

 - Heja! – przywitała nas.

 - Cześć, może Ci pomóc? – spytała Shaniara. 

 - Z chęcią. – odpowiedziała.

  Lepiłyśmy bałwana, gdy tu nagle przyszedł mi pomysł. 

 - A może ja ulepię wilka ze śniegu?! – spytałam.

 - Eh.... Może... – powiedziała smutno Mara.

 - Co Ci jest, Maro? – spytałam zdziwiona, nagłym zmianom nastroju u Mary.

 -A nic... chodzi o Tinę. – rzekła.

 - Hm... No tak. To może żeby Ci było przyjemniej to stworzę Tinę ze śniegu? – spytałam.

 - Mhm. Tak. Ale pod warunkiem, że Ci pomogę! – rozchmurzyła się.

  Gdy wrócił Blu, wszyscy się rozchmurzyli. Tak, on potrafił rozweselić cały świat!

 Postanowiłyśmy z Marą, że stworzymy Tinę ze śniegu dopiero pod wieczór. 

 Po południu całą watahą poszliśmy do lasu nazbierać jakiś szyszek na choinkę. Znaleźliśmy ich trochę. Gdy wróciliśmy ozdobiliśmy choinkę szyszkami a Blu zmienił wygląd jednej szyszki na kształt gwiazdy. Shaniara za pomocą skrzydeł uniosła się w powietrze i zawiesiła gwiazdę na szczycie drzewka, postawionego przed jaskinią. 

- No to co? Mamy już i choinkę i bałwana! – powiedziałam – Brakuje nam jeszcze Tiny.

Gdy Blu z Shaniarą, przechadzali się po lesie – tak żeby pogadać, my z Marą robiłyśmy Tinę ze śniegu. 

- Dziękuję, że pomyślałaś. -  powiedziała Mara.

- O czym? – zdziwiłam się.

- O Tinie. Rzeczywiście z nią, nawet w postaci śniegu będzie mi  raźniej. – wzruszona, uroniła jedną łzę. Gdy skończyłyśmy robić wilka ze śniegu, Poszłyśmy razem do jaskini. Blu i Shaniara pogrążeni już byli w głęboki śnie. 

- Dobranoc. – powiedziałam do Mary.

- Dobranoc, Bello. Dziękuję. – odpowiedziała i odeszła do swego miejsca.

Ten dzień był wspanialy!